De reis startte op zondag, we kwamen laat aan en het hostel bleek in een ongelofelijk donker steegje te liggen. Overal waren nog mensen laat op straat en het leek allemaal niet helemaal veilig. Nog voordat de chauffeur zich kon bedenken kwam er een man druk gebaren waar het hostel was en al snel had hij onze tassen naar de ingang gedragen. Toen begon hij iets te zeggen waarvan we alleen 2 reals en eten verstonden. Caren legde hem gelijk uit dat we niet met hem mee wilde om een maaltijd a 2 reals te nuttigen omdat we ons net volgepropt hadden in het vliegtuig. Het was een beetje pijnlijk dat we er toen achterkwamen dat hij 2 real wilde om zelf wat eten van te kopen...
In het hostel waren nog 5 Amerikanen van school en op dag 2 zijn we met zijn alle naar het historische centrum geweest. Gelukkig regende het want ik heb alleen maar verhalen gehoord van mensen die lastig gevallen werden door bedelaars die mensen letterlijk uren achtervolgen. Mensen vragen hier sowieso overal geld voor, zal wel cultuur zijn. Zo kost een redelijke Michael Jackson imitatie je al snel een paar reals. 's Avonds zijn we naar een typische gringo rip-off gegaan, er was namelijk een "heel belangrijk" Afrikaans religieus evenement. Eerst duurde het ruim 2 uur voordat men kon beginnen omdat de lichten het niet deden door de harde regen en toen het licht aanging zag ik dat er slechts 10% locals was, aangevuld met buitenlanders die allemaal 30 euro betaald hadden. Het was wel vrij interessant, er werden mensen bezeten en daarna werden er ziektes uitgedreven etc... Veel muziek, gedans en eten, groot contrast met een katholieke kerk kortom.
Na dit culturele hoogtepunt ging de wekker weer om 5 uur om naar Lençóis te gaan, een uurtje of 7 met de bus landinwaarts. Dit is een klein stadje in het midden van het Nationaal Park Chapada Diamantina. Hier ontmoette we het ware Brazilië, geen internet, geen schoon toilet, geen goeie douche, geen lekkere matras. Gewoon aardige enthousiaste mensen, matig goedkoop eten en prachtige natuur. Bij aankomst waren 3 van onze Amerikaanse vrienden al gesetteld, zij hadden namelijk het Afrikaanse ziekteuitdrijf-spektakel wijselijk overgeslagen en de nachtbus genomen. We gingen gelijk na de lunch van € 2,50 naar een natuurlijke glijbaan. Op de terugweg door de jungle werd het akelig donker omdat we nogal laat waren door het getreuzel van enkele personen.. Maar na deze trip ben ik totaal op mijn gemak in donkere jungles, hierover later meer...
De volgende dag gingen we een tour door het Nationaal Park doen per jeep, de guide was precies zoals je je een guide voorstelt: oud, met een flinke baard, zonnebril en een klein rugzakje. Hij bracht ons eerst naar een waterval, wederom een bijzonder fraai exemplaar. Daarna gingen we verder richting de tafelbergen, na een flinke beklimming, konden we daar genieten van het adembenemende uitzicht. Leek erg veel op de Rocky Mountains, niet dat ik die ooit met eigen ogen heb gezien..
Op onze laatste dag (donderdag) in Chapada zijn we met een andere guide richting de moerassen gegaan, deze worden Mini-Pantanal genoemd. Het echt Pantanal ligt in het westen en is het grootste moeras te wereld, hier kun je kaaiman krokodillen etc zien. De tour vond zoals bijna al het verkeer in Brazilië plaats in een oude Volkswagen. Deze auto reed opvallend genoeg beter in de jungle dan op de openbare weg. De eerste stop was een oud geïsoleerd dorpje gesticht door slaven. Volgens onze man was hier na zonsondergang vrij weinig te doen, wat het grote aantal kinderen in dit kleine dorpje verklaarde. Na een boy, die voor ons ging roeien, opgepikt te hebben gingen we naar het cruiseschip voor deze tour. Dit bleek een kleine gammele uit de kluiten gewassen kano te zijn, maar na 10 minuten voelde ik me dan ook helemaal 1 met de natuur.
Na ongeveer anderhalf uur roeien kwamen we ergens midden in de jungle aan. Hier gingen we te voet verder, het hard erg hard geregend dus het pad stond regelmatig flink onder water. Dan kun je 2 dingen doen: eromheen of erdoorheen.. Na een nauwkeurige afweging werd voor het laatste gekozen en het heeft met tenminste een goeie superdudes foto opgeleverd.... Uiteindelijk kwamen we veilig aan bij een huis midden in de jungle, hier was er gelegenheid om te lunchen, maar eerst gingen we verder naar wederom een waterval. Je zou zeggen dat het gaat vervelen, maar dit valt behoorlijk mee. Ook hier konden we weer zwemmen en na al deze ervaringen denk ik niet dat ik ooit nog kan genieten van de Hatenboer. Zoals gezegd was er hierna lunch, deze werd bereid door een oud vrouwtje in het grote lege huis. Haar fornuis werd verwarmd door takken, ben nog steeds blij dat ik hier geen voedselvergiftiging aan het over gehouden.
De terugweg werd een avontuur op zich als gratis extraatje bij deze tour. Er kwamen namelijk grote donkere wolken aan en het werd donker.. Zelfs onze guide werd een beetje zenuwachtig en verzocht ons te helpen met roeien. Uiteindelijk redden we het net en we zaten droog en veilig in de auto voor onze terugreis. De Volkswagen bleek iets minder betrouwbaar dan mag worden verwacht van een Duits product.. De accu laadde zich niet meer op en eerst gingen de lichten uit en toen de motor. Na wat aanduwen en van bergjes afrollen kregen we hem nog 3 keer kortstondig aan de praat, maar uiteindelijk moesten we het opgeven.
Daar stonden we dan midden in de jungle van Bahia, waar geen telefoonnetwerk aanwezig is, in het donker, in de regen.. De enige optie was wachten op hulp op dit weggetje waar 2 auto's en 3 paarden per dag passeren. Na ongeveer een half uur kwam er een eenzame motorrijder langs, die ons kon vertellen dat er een busje met nog wat meer toeristen ook op deze weg zou moeten zitten. Na nog een half uur wachten bleek dit inderdaad te kloppen en deze lieve mensen konden ons meenemen naar het stadje.. 
Donderdagavond namen we de nachtbus terug naar Salvador om richting Morro de Sao Paulo te gaan. Toen we aankwamen bleek het pijpenstelen te regenen, ook de vooruitzichten waren allemaal slecht, dus zijn we naar het noorden gegaan. Eerst was het 3 uur wachten en toen 7 uur in de bus, een half uur over onverharde weg in wederom een Volkswagen (deze keer viel de motor maar 1 keer uit) en toen een half uurtje met een bootje. Wat een reis was het, we kwamen steeds verder van de beschaving en alles werd armer en armer om ons heen. Ik vroeg net aan Carlos hoeveel hij bereid was te betalen als er ineens een 5 sterren resort zou opdoemen, toen zagen we ineens een 4 sterren complex! Daar waren we dan op Mangue Seco! Een klein eiland dat vanwege het laagseizoen compleet verlaten was. Hierdoor konden wij dus mooi in dit prachtige pousada met zwembad, airconditioning, goede bedden en super eten vertoeven voor 20 euro per nacht. Dag 1 stond in het teken van uitrusten van onze reis die 18 uur duurde en op zaterdag zijn we met een buggy naar een strandje gebracht.
Omdat stilzitten ook niks is vertrokken we de volgende dag alweer terug richting het zuiden, een uurtje ten noorden van Salvador waren onze klasgenootjes Taylor en Paulina uit de USA en Mexico op ons aan aan het wachten in Praia de Forte. Hier hebben ze een beroemd project dat reuzenschilpadden beschermt, allemaal heel leuk om te zien. Ook zijn er natuurlijke zwembaden in de zee, dit wil zeggen ondiep warm water vlak voor de kust in een soort meertjes, heel relax. En tenslotte was er weer eens de keuze tussen enkele goeie restaurantjes, een hele luxe in Bahia.. Er was zelfs sushi! Na anderhalve dag zijn we echter op dinsdagochtend weer op weg gegaan naar onze laatste bestemming: Morro de Sao Paulo. Dit eilandje ligt op ongeveer 60 km van de kust van Salvador, we namen een speedboot om er te komen. Het zou een rustig reisje van anderhalf uur moeten zijn, het bleek een varende hel van twee en een half uur te zijn.. Ik weet niet of het het slechte eten was, de stuurmanskunsten van onze vriend of zeeziekte, maar er drijft nu ergens een zakje met mijn uitwerpselen in de Atlantische Ocean. Maar goed, toen we aankwamen bleek alles het waard. Het eilandje is klein en overspoeld met toeristen, dus goed eten en veel pousada's (hostels/hotels) en feestjes.. Ook hier was het seizoen net afgelopen dus overal waren goeie deals te slutien. Dinsdag was het na aankomst en een sprong in het zwambad gelijk tijd om Inter - Barça te kijken in de Jamaica Bar aan het strand. Eén Braziliaan ging helemaal uit zijn bol voor iedere landgenoot, dus na iedere redding van de keeper van Inter rende hij naar een eenzame heldhaftige Spanjaard in een Barça shirt om minutenlang JULIO CESARRRRRRRrrr te schreeuwen. Toen Maicon scoorde werd het hem bijna fataal, gelukkig heb ik dat op video.. Op de laatste avond was er een feest op het strand, waar alle kraampjes die drank verkopen in een cirkel gezet werden en iemand muziek draaide in het zand. perfect feestje! Hier kwam ik een groep Amerikanen tegen die wel een heel relax leventje leidden voor een paar maanden. Als je denk dat op uitwisseling naar Brazilië geluk hebben is, dan is dit perfect: Semester at Sea. Zij gaan met een cruiseboot de wereld rond: naar onder andere China, India, Zuid Afrika, Marokko (??) en Brazilië. Zolang ze op zee zijn krijgen ze les en aan land hebben ze activiteiten en feestjes. Verder kunnen ze extra betalen voor uitstapjes. Kost volgens mij een godsvermogen van pappie en mammie maar dan heb je ook wat..
De terugweg op vrijdag met de boot was een stuk comfortabeler en sneller.. En het zonnetje scheen zowaar in Salvador, de hele stad was een stuk mooier nu. Hier hebben we nog een nacht doorgebracht en zaterdag ben ik weer teruggevlogen naar Sao Paulo. Terug naar mijn roommates, mijn laptop en mijn eigen bedje!
Voor de komende tijd staat er niet zoveel op het programma. De volgende grote trip is naar Buenos Aires met mijn Braziliaanse mattie Douglas op 27 mei. Dit weekend blijf ik thuis, zondag is de finale van het staatskampioenschap waar Santos in speelt met Robinho en Neymar. We gaan proberen kaartjes te bemachtigen en volgende week is het Corinthians (mijn team) tegen Flamengo uit Rio voor de Copa Libertadores (Champions League), maar het wordt ons ernstig afgeraden om daar heen te gaan. Er zijn altijd gevechten en de politie schijnt willekeurig met traangas en rubberen kogels te schieten.. Misschien dat ik deze maar eens oversla dan...
