Het afgelopen weekend zou ik naar Iguazu gaan, helaas cancelden mijn reisgenootjes op maandag.. Maar gelukkig is dit Brazilië en niet Nederland, dus op dinsdagavond bereikte ik overeenstemming met Taylor uit de States om toch te gaan, ondanks het feit dat hij nog 4 papers moest schrijven, onder het mom van "Fuck it I'm in Brazil" en "I came here to travel, not to study". De datum was ook snel gevonden, namelijk de volgende avond. Ter informatie: het Iguazu natuurpark is bekend vanwege de grote watervallen van wel 80 meter hoog en 2700 meter breed en het ligt op het drielandenpunt van Brazilië, Argentinië en Paraguay. De oplettende lezer heeft al snel door dat dit behoorlijk ver van Sao Paulo is, namelijk zo'n 1100 kilometer. Als arme studenten kozen wij natuurlijk voor de goedkoopste optie om die te overbruggen: de bus. Horrorverhalen doen de ronde over deze busreis, hij zou namelijk zo'n 18 uur duren... Maar daar kun je 8 uurtjes slaap vanaf tellen, en wat is 10 uur op een mensenleven toch?
Zo gezegd zo gedaan, maandagavond om 8 uur vertrokken we en rond 11 uur waren we onze plek van bestemming. Juist het duurde slechts 15 uur! Dat kan zomaar gebeuren in Brazilië. Zo werd een Duitse klasgenoot laatst uitgelachen door de professor omdat hij zei dat de Duitse treinen altijd vertraging hebben, "Ja, als de trein 5 minuten te laat is noemen jullie dat al vertraging haha!". Kortom een bus die 3 uur vroeger of later aankomt is heel normaal hier.. Volgens Braziliaanse traditie hadden we natuurlijk geen slaapplek of wat dan ook geregeld, maar ook dat is heel normaal dus al snel zaten we gesetteld in een hostel met zwembad. Eenmaal opgefrist zijn we de Braziliaanse zijde van de watervallen gaan bekijken. Dit was heel indrukwekkend voor ongeveer 1 uur.. Aan deze kant sta je namelijk aan de overkant van de rivier en valt er vrij weinig te zien, na het schieten van wat foto's hebben we het dan ook snel voor gezien gehouden. Wat wel heel goed was aan deze kant, was het eten.. We hadden namelijk een fantastisch Japans restaurant gespot op de weg naar het park. Ik ben langzamerhand een heel groot fan van sushi geworden! Helaas heb ik me laten vertellen dat de kwaliteit in Nederland niet echt om over naar huis te schrijven is..
Op dag 2 zijn we naar mijn tweede land in Zuid Amerika gegaan: Paraguay. Dit schijnt een shopping walhalla te zijn hier aangezien men geen belasting heft. We gingen op weg met de bus en al snel stonden we tussen honderden andere voertuigen te wachten voor de grens, wat onze chauffeur deed besluiten een verfrissend sapje te kopen, wel van het geld van onze kaartjes natuurlijk.. Toen we bijna bij de grens waren bleek er een snellere manier om die te passeren. Er zijn namelijk "moto-taxi's", mooi woord voor iedere gek met een motor die makkelijk geld wil verdienen. Er zijn honderden van deze maniakken die tientallen keren per dag de hindernisbaan die gebouwd is om ze af te remmen, trotseren. Creatief zijn ze wel hier.. Aangekomen in Paraguay viel dat walhalla vies tegen. Het bleek te gaan om een soort Aziatische chaos, waar je eerst 2 rijen kraampjes met alle rotzooi die maar na te maken is agressief wordt aangeboden moet overwinnen, voordat je ook maar in de buurt van een "fatsoenlijke" winkel komt. Achja voor een paar uur heeft dat ook wel iets.. Paraguay blijkt trouwens een koploper op het gebied van technologie te zijn, want hier werd mij meerdere keren op straat een USB-stick van 256 GB aangeboden! Het is dat ik niet zoveel data heb, anders zou ik er gelijk een aanschaffen.. Uiteindelijk hebben we toch een goeie winkel gevonden, waar ik me te goed heb gedaan aan Amerikaans geprijsde artikelen en Taylor zich ietwat teleurgesteld heeft bezig gehouden met het kopen van dingen als zonnecrème.. In dit winkelcentrum hebben we ook uitgebreid geluncht met carpaccio etc. onder begeleiding van een oude man en zijn piano. Uiteindelijk schrokken we ons kapot toen de rekening kwam: 25 USD per persoon.. Toen we teruggingen was er nog even een hachelijk momentje bij de grens, waar een of andere beambte onze tassen kwam controleren, op zoek naar wie weet wat. Zoals gezegd had ik nogal wat zakken en ik maakte me een beetje zorgen over eventuele invoerrechten, maar het blijft Zuid-Amerika dus na een vluchtige blik mocht zelfs ik de grens over..
Op dag 3 zijn we naar Argentinië gegaan dit was een stuk opwindender dan de andere kant van de grens. Hier ben je namelijk aan de bovenkant van de falls en kun je allemaal routes door de jungle volgen naar andere watervalletjes. Het deed me allemaal erg denken aan de film Avatar, vooral toen er een grote groep vogels van onder de waterval omhoog gevlogen kwam. Toen ik dat met Taylor deelde, stond er een oud vrouwtje naast ons dat zei "that's exactly what I thought!". Amerikaanse toeristen, ze zijn overal... In tegenstelling tot de Braziliaanse zijde hebben we ons hier wel de hele dag vermaakt. Uiteindelijk hebben we nog een wedstrijdje gehouden om in mensen hun foto's te springen, dat ik ruim heb gewonnen. Ik heb in ongeveer 5 verschillende talen gehoord "hmm wacht, laten we een nieuwe foto maken". En voor degenen die zich afvragen waar al dat water vandaan komt in die watervallen, heb ik het antwoord. Op de terugweg hebben trouwens wel de volle 18 uur benut, we kregen weer eens een lekke band..
Nu ben ik weer een weekje thuis, veel te doen voor school. Ook wel eens leuk voor de verandering, hoewel ik toch liever niet hier ben in het weekend om het land te zien. Paul was jarig geweest, dus woensdag zijn we naar een bar gegaan. Dit was de zogenaamde Wall Street Bar, heel vet concept. De prijzen van drankjes zijn namelijk afhankelijk van vraag en aanbod. Dus je hebt een scherm aan je tafel waar je die op ziet en op het ene moment is drankje A een goeie deal en een paar minuten later drankje B.. Vooral voor ons als economiestudenten is het alleen al leuk om de hele dag naar zo'n scherm te staren! Ik heb me laten vertellen dat deze bars over de hele wereld vrij bekend zijn, dus hier is een gouden business plan. Donderdag had ik een gesprek over het feit dat het zo'n lekker weer was ondanks de herfst en dat het al weken niet geregend had. Dat is natuurlijk de goden verzoeken en een uur later regende het weer pijpenstelen! Regen hier is echt absurd hard, straten veranderen in kolkende rivieren..
Gisteren ben ik naar een Favella geweest met onze "Social blabla" klas. Schijnt een aardig slechte te zijn ook, met het hoogste aantal moorden van de stad. We zijn naar een project geweest dat als doel heeft de kinderen van de straat te houden, door ze te laten sporten etc. Was allemaal wel interessant om een mee te maken. En ik heb natuurlijk wat tallentjes kunnen spotten.. Vanavond komen mijn Braziliaanse vrienden hier heen en gaan ze me een authentieke visschotel uit het noorden van het land leren koken. En ook het eerder genoemde fruit in chocolade! Ik voorspel een nieuwe zomerhit bij de barbecues in ophoven en omstreken voor 2010..
zaterdag 27 maart 2010
dinsdag 16 maart 2010
Schoolweken en toch maar reizen..
Via allerlei wegen heb ik klachten binnengekregen over het feit dat er hier al 3 weken niks is gepost. Ben vooral erg blij te horen dat men in Nederland nog steeds reikhalzend uitkijkt naar mijn avonturen! De reden voor de leegte is dat afgelopen weken niet erg opwindend waren.
Inmiddels ben ik dus volop bezig met mijn (op papier) hoofdbezigheid: studeren. Dat moet ons hier zo veel mogelijk van de straat houden.. School is zich zeer bewust van deze belangrijke taak en laat ons dan ook allerlei nutteloze activiteiten doen. Zo volg ik elke week 2 keer non-stop voor 2,5 uur een taalcursus van vier tot half zeven. Gelukkig zijn er ook weekenden. Zo had de rechtenfaculteit hier laatst een feestje in een Swingersclub. Hier waren alle faciliteiten aanwezig die je mag verwachten in zo'n gelegenheid en hadden ze volgens Braziliaanse traditie een 'open bar' (= gratis drank). Ik denk dat ik verder niet veel hoef uit te leggen over deze avond.. Daarnaast waren ook mijn mannen Constantin en Douglas jarig, dus zijn we naar een bar geweest waar ze voor je bbq'en. Hier hadden ze als toetje een geniale vondst: fruit op een stokje met een laagje chocolade eromheen. Hulde aan de uitvinder, zo simpel en zo goed! Binnenkort krijg ik een kooklesje waarbij onder andere dit aan bod zal komen.. Nederland zal niet weten wat het proeft deze zomer.
Afgelopen weekend ben ik weer eens op reis geweest, na een dikke 2 weken in Sao Paulo werd dat wel weer eens tijd.. De locatie was dit keer Ilha Grande, een eiland voor de kust van Rio de Janeiro dat ooit in Nederlandse handen geweest schijnt te zijn volgens de NOS. Het eiland ligt in een natuurreservaat en er zijn geen auto's of andere dingen die doen denken aan de grote stad. Wel zijn er lange wandelpaden die je door de jungle naar stranden brengen waar je nog helemaal alleen bent. Vind dat maar eens in Thailand of Europa..
Op dag 1 zijn we gelijk op zoek gegaan naar mooie plekjes door het pad zuidwaarts langs de kust te volgen. Uiteindelijk kwamen we zo diep in de jungle dat we ons Rambo's waanden en een stukje over rotsen, waartussen vissen zwommen, gingen wandelen. Dit heeft me de rest van het weekend bezuurt, want blijkbaar zijn mijn voetzolen niet zo sterk als die van Rambo. Resultaat: een paar sneeën in beide voeten, waar de hele dag zand en zout in kwam. Goed, dat gebeurt, de rest van de trip heb ik me dan maar toegelegd op het naspelen van andere films zoals Titanic...
Vrijdag zijn we met een boot naar het noorden gegaan. De boot was klein en werd uitgebaat door een paar jongens van onze leeftijd, allemaal heel relax. Zo voeren we onder het genot van Bob Marley muziek een hele dag langs allemaal mooie plekjes. Allereerst was er een grot, waar op de een of andere manier het zonlicht van beneden door het water naar binnen komt. Hierdoor is de grot gehuld in een prachtig blauw licht en kun je snorkelend de vissen zien. Hierna gingen we naar een paar verschillende plekken waar nog meer gesnorkeld kon worden. Het mooie was dat we met een kleine boot waren en dat er helemaal niemand anders zo ver van het stadje was, dus iedere keer waren we met maar een man of 30: perfect! Het snorkelen was heel vet, de vissen kon je bijna aanraken en als je ze voerde kwamen er hele scholen op je af. Ten slotte gingen we eten op een afgelegen strandje, hier kwam net de boot aan met de weekvoorraad, erg leuk om te zien. Op de terugweg kwamen we erachter dat er niet alleen voordelen zijn aan het varen met een jonge enthousiaste crew. We kwamen namelijk zonder benzine te zitten midden op de oceaan, gelukkig was er een vriendelijke passant die wel een vat benzine wilde uitlenen voor een koud pilsje!
Zaterdag zijn we naar de andere kant van het eiland gegaan. Helaas was er een enorm cruiseschip gearriveerd. (de Veendam van de Holland Amerika Lijn) en daardoor waren alle bootmannetjes heel erg geïnteresseerd om met hun grote boten naar het noorden te gaan.. Uiteindelijk hebben we een boot gevonden die wel naar het zuiden ging, deze was ongeveer 3x zo groot als die van vrijdag en er werd eten en drinken ten overvloede geserveerd. Hier zaten dan ook de echte natuurliefhebbers, de types die de beelden van Travelchannel in het echt willen zien, maar dan wel met een pilsje en een hamburger in de hand... Achja, ik was al lang blij dat er niemand was die ze ook nog van ondertiteling wilde voorzien.. In het zuiden kun je aan het begin van het seizoen ook dolfijnen zien, helaas hebben we deze gemist. Iedereen heeft recht op vakantie, ook dolfijnen...
Zondag zijn we, op het moment dat Ajax aftrapte tegen PSV, op de boot terug naar het vaste land gestapt. Uiteindelijk hebben de boys mijn weekend helemaal compleet gemaakt. Ik heb samen met Paul de bus van 3 uur terug naar Sao Paulo genomen, omdat wij de volgende dag een presentatie hadden en enigszins fit wilde zijn. De rest bleek liever de bus van 10 uur te nemen, zodat ze rond 5 uur in de morgen op maandag zouden arriveren. 1 detail dat ze over het hoofd zagen is dat de laatste boot naar het vaste land al om 5 uur gaat.. Ik denk wel dat ze genoten hebben van de twee en een half extra uren maar ik weet ook zeker dat ze vanmorgen spijt hadden, toen ze om 9 uur in de klas zaten.. Onze busreis verliep ook niet geheel soepeltjes. We vertrokken prachtig op tijd, maar gaande de weg begon het hard te regenen. En dat heeft nogal wat gevolgen in dit land. Zo waren er al aardverschuivingen geweest en was dus de helft van de weg niet begaanbaar (kost hier enkele maanden om de weg weer vrij te krijgen). En letterlijk om de kilometer stond er wel iemand met panne op de rechter rijstrook, wat dus een file betekent omdat het verkeer over 1 strook verder moet. Hier heb ik wel nog een mooi staaltje Braziliaanse creativiteit gezien, als er geritst moet worden heb je altijd van die figuren die helemaal doorrijden aan de rechterkant en pas op het laatste moment naar links gaan. Hier gebeurt dat ook, maar er zijn ook mensen die nog slimmer zijn en gewoon een stuk spookrijden aan de linkerkant en dan invoegen na de versmalling. Je moet er maar op komen..
Uiteindelijk kwamen we in plaats van om 10 uur, om half 1 aan in Sao Paulo. Natuurlijk reed de metro niet meer, dus namen we een zwarte taxi. Deze was behoorlijk zwart, zijn auto startte nauwelijks en de snelheidsmeter bleef een geruststellende 0 km/h aangeven. Ik kan mededelen dat het behoorlijk wat sneller dan dat aanvoelde.. Deze busreis was wel echt Brazilië in een notendop: Prachtig land met gepassioneerde mensen waar alles altijd een stukje moeizamer gaat dan je wilt, maar uiteindelijk alles wel op zijn pootjes valt net voor je echt wanhopig wordt.
Inmiddels ben ik dus volop bezig met mijn (op papier) hoofdbezigheid: studeren. Dat moet ons hier zo veel mogelijk van de straat houden.. School is zich zeer bewust van deze belangrijke taak en laat ons dan ook allerlei nutteloze activiteiten doen. Zo volg ik elke week 2 keer non-stop voor 2,5 uur een taalcursus van vier tot half zeven. Gelukkig zijn er ook weekenden. Zo had de rechtenfaculteit hier laatst een feestje in een Swingersclub. Hier waren alle faciliteiten aanwezig die je mag verwachten in zo'n gelegenheid en hadden ze volgens Braziliaanse traditie een 'open bar' (= gratis drank). Ik denk dat ik verder niet veel hoef uit te leggen over deze avond.. Daarnaast waren ook mijn mannen Constantin en Douglas jarig, dus zijn we naar een bar geweest waar ze voor je bbq'en. Hier hadden ze als toetje een geniale vondst: fruit op een stokje met een laagje chocolade eromheen. Hulde aan de uitvinder, zo simpel en zo goed! Binnenkort krijg ik een kooklesje waarbij onder andere dit aan bod zal komen.. Nederland zal niet weten wat het proeft deze zomer.
Afgelopen weekend ben ik weer eens op reis geweest, na een dikke 2 weken in Sao Paulo werd dat wel weer eens tijd.. De locatie was dit keer Ilha Grande, een eiland voor de kust van Rio de Janeiro dat ooit in Nederlandse handen geweest schijnt te zijn volgens de NOS. Het eiland ligt in een natuurreservaat en er zijn geen auto's of andere dingen die doen denken aan de grote stad. Wel zijn er lange wandelpaden die je door de jungle naar stranden brengen waar je nog helemaal alleen bent. Vind dat maar eens in Thailand of Europa..
Op dag 1 zijn we gelijk op zoek gegaan naar mooie plekjes door het pad zuidwaarts langs de kust te volgen. Uiteindelijk kwamen we zo diep in de jungle dat we ons Rambo's waanden en een stukje over rotsen, waartussen vissen zwommen, gingen wandelen. Dit heeft me de rest van het weekend bezuurt, want blijkbaar zijn mijn voetzolen niet zo sterk als die van Rambo. Resultaat: een paar sneeën in beide voeten, waar de hele dag zand en zout in kwam. Goed, dat gebeurt, de rest van de trip heb ik me dan maar toegelegd op het naspelen van andere films zoals Titanic...
Vrijdag zijn we met een boot naar het noorden gegaan. De boot was klein en werd uitgebaat door een paar jongens van onze leeftijd, allemaal heel relax. Zo voeren we onder het genot van Bob Marley muziek een hele dag langs allemaal mooie plekjes. Allereerst was er een grot, waar op de een of andere manier het zonlicht van beneden door het water naar binnen komt. Hierdoor is de grot gehuld in een prachtig blauw licht en kun je snorkelend de vissen zien. Hierna gingen we naar een paar verschillende plekken waar nog meer gesnorkeld kon worden. Het mooie was dat we met een kleine boot waren en dat er helemaal niemand anders zo ver van het stadje was, dus iedere keer waren we met maar een man of 30: perfect! Het snorkelen was heel vet, de vissen kon je bijna aanraken en als je ze voerde kwamen er hele scholen op je af. Ten slotte gingen we eten op een afgelegen strandje, hier kwam net de boot aan met de weekvoorraad, erg leuk om te zien. Op de terugweg kwamen we erachter dat er niet alleen voordelen zijn aan het varen met een jonge enthousiaste crew. We kwamen namelijk zonder benzine te zitten midden op de oceaan, gelukkig was er een vriendelijke passant die wel een vat benzine wilde uitlenen voor een koud pilsje!
Zaterdag zijn we naar de andere kant van het eiland gegaan. Helaas was er een enorm cruiseschip gearriveerd. (de Veendam van de Holland Amerika Lijn) en daardoor waren alle bootmannetjes heel erg geïnteresseerd om met hun grote boten naar het noorden te gaan.. Uiteindelijk hebben we een boot gevonden die wel naar het zuiden ging, deze was ongeveer 3x zo groot als die van vrijdag en er werd eten en drinken ten overvloede geserveerd. Hier zaten dan ook de echte natuurliefhebbers, de types die de beelden van Travelchannel in het echt willen zien, maar dan wel met een pilsje en een hamburger in de hand... Achja, ik was al lang blij dat er niemand was die ze ook nog van ondertiteling wilde voorzien.. In het zuiden kun je aan het begin van het seizoen ook dolfijnen zien, helaas hebben we deze gemist. Iedereen heeft recht op vakantie, ook dolfijnen...
Zondag zijn we, op het moment dat Ajax aftrapte tegen PSV, op de boot terug naar het vaste land gestapt. Uiteindelijk hebben de boys mijn weekend helemaal compleet gemaakt. Ik heb samen met Paul de bus van 3 uur terug naar Sao Paulo genomen, omdat wij de volgende dag een presentatie hadden en enigszins fit wilde zijn. De rest bleek liever de bus van 10 uur te nemen, zodat ze rond 5 uur in de morgen op maandag zouden arriveren. 1 detail dat ze over het hoofd zagen is dat de laatste boot naar het vaste land al om 5 uur gaat.. Ik denk wel dat ze genoten hebben van de twee en een half extra uren maar ik weet ook zeker dat ze vanmorgen spijt hadden, toen ze om 9 uur in de klas zaten.. Onze busreis verliep ook niet geheel soepeltjes. We vertrokken prachtig op tijd, maar gaande de weg begon het hard te regenen. En dat heeft nogal wat gevolgen in dit land. Zo waren er al aardverschuivingen geweest en was dus de helft van de weg niet begaanbaar (kost hier enkele maanden om de weg weer vrij te krijgen). En letterlijk om de kilometer stond er wel iemand met panne op de rechter rijstrook, wat dus een file betekent omdat het verkeer over 1 strook verder moet. Hier heb ik wel nog een mooi staaltje Braziliaanse creativiteit gezien, als er geritst moet worden heb je altijd van die figuren die helemaal doorrijden aan de rechterkant en pas op het laatste moment naar links gaan. Hier gebeurt dat ook, maar er zijn ook mensen die nog slimmer zijn en gewoon een stuk spookrijden aan de linkerkant en dan invoegen na de versmalling. Je moet er maar op komen..
Uiteindelijk kwamen we in plaats van om 10 uur, om half 1 aan in Sao Paulo. Natuurlijk reed de metro niet meer, dus namen we een zwarte taxi. Deze was behoorlijk zwart, zijn auto startte nauwelijks en de snelheidsmeter bleef een geruststellende 0 km/h aangeven. Ik kan mededelen dat het behoorlijk wat sneller dan dat aanvoelde.. Deze busreis was wel echt Brazilië in een notendop: Prachtig land met gepassioneerde mensen waar alles altijd een stukje moeizamer gaat dan je wilt, maar uiteindelijk alles wel op zijn pootjes valt net voor je echt wanhopig wordt.
Abonneren op:
Posts (Atom)
