Iguazu

Het afgelopen weekend zou ik naar Iguazu gaan, helaas cancelden mijn reisgenootjes op maandag.. Maar gelukkig is dit Brazilië en niet Nederland, dus op dinsdagavond bereikte ik overeenstemming met Taylor uit de States om toch te gaan, ondanks het feit dat hij nog 4 papers moest schrijven, onder het mom van "Fuck it I'm in Brazil" en "I came here to travel, not to study". De datum was ook snel gevonden, namelijk de volgende avond. Ter informatie: het Iguazu natuurpark is bekend vanwege de grote watervallen van wel 80 meter hoog en 2700 meter breed en het ligt op het drielandenpunt van Brazilië, Argentinië en Paraguay. De oplettende lezer heeft al snel door dat dit behoorlijk ver van Sao Paulo is, namelijk zo'n 1100 kilometer. Als arme studenten kozen wij natuurlijk voor de goedkoopste optie om die te overbruggen: de bus. Horrorverhalen doen de ronde over deze busreis, hij zou namelijk zo'n 18 uur duren... Maar daar kun je 8 uurtjes slaap vanaf tellen, en wat is 10 uur op een mensenleven toch?

Zo gezegd zo gedaan, maandagavond om 8 uur vertrokken we en rond 11 uur waren we onze plek van bestemming. Juist het duurde slechts 15 uur! Dat kan zomaar gebeuren in Brazilië. Zo werd een Duitse klasgenoot laatst uitgelachen door de professor omdat hij zei dat de Duitse treinen altijd vertraging hebben, "Ja, als de trein 5 minuten te laat is noemen jullie dat al vertraging haha!". Kortom een bus die 3 uur vroeger of later aankomt is heel normaal hier.. Volgens Braziliaanse traditie hadden we natuurlijk geen slaapplek of wat dan ook geregeld, maar ook dat is heel normaal dus al snel zaten we gesetteld in een hostel met zwembad. Eenmaal opgefrist zijn we de Braziliaanse zijde van de watervallen gaan bekijken. Dit was heel indrukwekkend voor ongeveer 1 uur.. Aan deze kant sta je namelijk aan de overkant van de rivier en valt er vrij weinig te zien, na het schieten van wat foto's hebben we het dan ook snel voor gezien gehouden. Wat wel heel goed was aan deze kant, was het eten.. We hadden namelijk een fantastisch Japans restaurant gespot op de weg naar het park. Ik ben langzamerhand een heel groot fan van sushi geworden! Helaas heb ik me laten vertellen dat de kwaliteit in Nederland niet echt om over naar huis te schrijven is..

Op dag 2 zijn we naar mijn tweede land in Zuid Amerika gegaan: Paraguay. Dit schijnt een shopping walhalla te zijn hier aangezien men geen belasting heft. We gingen op weg met de bus en al snel stonden we tussen honderden andere voertuigen te wachten voor de grens, wat onze chauffeur deed besluiten een verfrissend sapje te kopen, wel van het geld van onze kaartjes natuurlijk.. Toen we bijna bij de grens waren bleek er een snellere manier om die te passeren. Er zijn namelijk "moto-taxi's", mooi woord voor iedere gek met een motor die makkelijk geld wil verdienen. Er zijn honderden van deze maniakken die tientallen keren per dag de hindernisbaan die gebouwd is om ze af te remmen, trotseren. Creatief zijn ze wel hier.. Aangekomen in Paraguay viel dat walhalla vies tegen. Het bleek te gaan om een soort Aziatische chaos, waar je eerst 2 rijen kraampjes met alle rotzooi die maar na te maken is agressief wordt aangeboden moet overwinnen, voordat je ook maar in de buurt van een "fatsoenlijke" winkel komt. Achja voor een paar uur heeft dat ook wel iets.. Paraguay blijkt trouwens een koploper op het gebied van technologie te zijn, want hier werd mij meerdere keren op straat een USB-stick van 256 GB aangeboden! Het is dat ik niet zoveel data heb, anders zou ik er gelijk een aanschaffen.. Uiteindelijk hebben we toch een goeie winkel gevonden, waar ik me te goed heb gedaan aan Amerikaans geprijsde artikelen en Taylor zich ietwat teleurgesteld heeft bezig gehouden met het kopen van dingen als zonnecrème.. In dit winkelcentrum hebben we ook uitgebreid geluncht met carpaccio etc. onder begeleiding van een oude man en zijn piano. Uiteindelijk schrokken we ons kapot toen de rekening kwam: 25 USD per persoon.. Toen we teruggingen was er nog even een hachelijk momentje bij de grens, waar een of andere beambte onze tassen kwam controleren, op zoek naar wie weet wat. Zoals gezegd had ik nogal wat zakken en ik maakte me een beetje zorgen over eventuele invoerrechten, maar het blijft Zuid-Amerika dus na een vluchtige blik mocht zelfs ik de grens over..

Op dag 3 zijn we naar Argentinië gegaan dit was een stuk opwindender dan de andere kant van de grens. Hier ben je namelijk aan de bovenkant van de falls en kun je allemaal routes door de jungle volgen naar andere watervalletjes. Het deed me allemaal erg denken aan de film Avatar, vooral toen er een grote groep vogels van onder de waterval omhoog gevlogen kwam. Toen ik dat met Taylor deelde, stond er een oud vrouwtje naast ons dat zei "that's exactly what I thought!". Amerikaanse toeristen, ze zijn overal... In tegenstelling tot de Braziliaanse zijde hebben we ons hier wel de hele dag vermaakt. Uiteindelijk hebben we nog een wedstrijdje gehouden om in mensen hun foto's te springen, dat ik ruim heb gewonnen. Ik heb in ongeveer 5 verschillende talen gehoord "hmm wacht, laten we een nieuwe foto maken". En voor degenen die zich afvragen waar al dat water vandaan komt in die watervallen, heb ik het antwoord. Op de terugweg hebben trouwens wel de volle 18 uur benut, we kregen weer eens een lekke band..


Nu ben ik weer een weekje thuis, veel te doen voor school. Ook wel eens leuk voor de verandering, hoewel ik toch liever niet hier ben in het weekend om het land te zien. Paul was jarig geweest, dus woensdag zijn we naar een bar gegaan. Dit was de zogenaamde Wall Street Bar, heel vet concept. De prijzen van drankjes zijn namelijk afhankelijk van vraag en aanbod. Dus je hebt een scherm aan je tafel waar je die op ziet en op het ene moment is drankje A een goeie deal en een paar minuten later drankje B.. Vooral voor ons als economiestudenten is het alleen al leuk om de hele dag naar zo'n scherm te staren! Ik heb me laten vertellen dat deze bars over de hele wereld vrij bekend zijn, dus hier is een gouden business plan. Donderdag had ik een gesprek over het feit dat het zo'n lekker weer was ondanks de herfst en dat het al weken niet geregend had. Dat is natuurlijk de goden verzoeken en een uur later regende het weer pijpenstelen! Regen hier is echt absurd hard, straten veranderen in kolkende rivieren..

Gisteren ben ik naar een Favella geweest met onze "Social blabla" klas. Schijnt een aardig slechte te zijn ook, met het hoogste aantal moorden van de stad. We zijn naar een project geweest dat als doel heeft de kinderen van de straat te houden, door ze te laten sporten etc. Was allemaal wel interessant om een mee te maken. En ik heb natuurlijk wat tallentjes kunnen spotten.. Vanavond komen mijn Braziliaanse vrienden hier heen en gaan ze me een authentieke visschotel uit het noorden van het land leren koken. En ook het eerder genoemde fruit in chocolade! Ik voorspel een nieuwe zomerhit bij de barbecues in ophoven en omstreken voor 2010..