Brasilia & Belém

Mijn laatste trip zit er ook alweer op, over precies een week zit ik alweer aan de Dr. Poelslaan.. Het is hard gegaan de laatste maanden. 2 weken geleden ben ik op zaterdag met Philipp naar Brasilia vertrokken, in het vliegtuig zagen we ook nog de band waar ik eerder kennis mee maakte.. Brasilia is de hoofdstad van Brazilië sinds de jaren 60. Hiervoor was de hoofdstad Rio de Janeiro, maar de president vond het nodig een neutrale nieuwe hoofdstad te stichten. In slechts 3 jaar is de hele stad uit de grond gestampt. Dit zorgt voor een totaal unieke stad, er is namelijk rekening gehouden met auto's in de bouw. Vanuit de lucht ziet de stad eruit als een vogel of vliegtuig, met 2 grote assen. Er zijn geen straatnamen, alles wordt aangeduid met een sector en elk gebied heeft een eigen functie. Zo is er een gebied waar alle hotels liggen en eentje waar de bedrijven liggen etc. Dit heeft allemaal ook een keerzijde, want zo is er geen stadscentrum met hotels, winkels, restaurants, bars en clubs. Alles is totaal gescheiden van elkaar en om ergens te komen ben je al gauw een half uur onderweg omdat het zo immens groot is.

Tot zo ver de introductie. Vanwege de strakke planning is er ook maar 1 hostel in de hele stad. Daar verbleven we dan ook, helaas lag het wel mijlenver van echt alles dat leeft verwijderd. Het schijnt dat er wel wat illegale hostels in andere stukken van de stad zijn, het blijft Brazilië natuurlijk.. In ons hostel werden we meteen geconfronteerd met een groot nadeel van het delen van een slaapkamer: we hadden een snurker in ons midden. Nu ben ik op dat gebied wel iets gewend (zonder namen te noemen), maar deze man was echt extreem! Hij maakte me gewoon wakker in het midden van de nacht en daarna heb ik geen oog meer dicht gedaan net als Phil. Ik denk dat zelfs de drie kamers naast ons last hebben gehad van de boy.
Nadat we de wedstrijden van onze respectievelijke landen gekeken hadden op zaterdag en zondag en het nachtleven verkend hadden, gingen we maandag op een tour door de stad. Er is prachtige architectuur in de stad en natuurlijk de interessante geschiedenis.. Ook hebben we ook een notoire alcoholist gezien: de president Lula.. Hij arriveerde geheel in lijn met de cultuur hier om stipt 18.01 thuis op maandagavond.

Na deze 2 en een halve dag gingen we op maandag weer verder naar Belém, een stad helemaal in het noorden van het land. Het ligt vlak bij de oceaan en de amazone rivier, waardoor het een uniek natuurgebied was voordat de Portugezen grote delen vernietigden. Onze vlucht was om 12 uur 's nachts (je moet offers brengen als je goedkope vluchten wil).. Door het tijdstip was niet iedereen even scherp op de luchthaven, ik stond daardoor met 1 voet in het verkeerde vliegtuig. Blijkbaar had ze 5 minuten van tevoren de gate van onze vlucht veranderd en gelukkig merkte iemand dat nog net even op, anders had ik helemaal in het zuiden in plaats van het noorden gezeten. En in het zuiden is het koud, dus dat maakt wel uit. De dag na aankomst was eindelijk het moment waar ik al maanden op gewacht had daar: Brazilië's eerste wedstrijd op het WK! Noord-Korea werd met behoorlijk matig spel en zelfs een beetje geluk verslagen, maar het feest was er niet minder om.. Helden zijn het, 2-1 tegen Noord-Korea, doe het maar eens!! Het feest werd overigens totaal op Braziliaanse wijze gevierd: een tankstation werd bezet door mensen met grote boxen in de achterbak en drank. Ze blokkeren dan gewoon een straat en feesten erop los tot de politie komt en vertrekken dan naar de volgende locatie. Op TV is trouwens nog een mooi fenomeen, het afkraken van andere landen uit Zuid-Amerika. Na iedere wedstrijd van een land uit de regio volgen er minstens 10 herhalingen van dubieuze buitenspelmomenten en overtredingen. Schaamteloos wordt er uit de doeken gedaan dat ze eigenlijk onverdiend gewonnen hebben en dat ze bevoordeeld zijn door de scheidsrechter in iedere wedstrijd. In Nederland denken we alleen zo over de bijvoorbeeld de Duitsers, maar hier is het heel normaal dat gewoon breed uit te meten op TV. Verder wordt overal duidelijk dat het land tot op het bot verdeeld is over de bondscoach Dunga. Zoals een magazine het omschreef op de voorpagina: Dunga, je houdt van hem of je haat hem. Deze beste man is namelijk tot de conclusie gekomen dat het samba-voetbal gewoonweg niet meer kan in de moderne wereld.. Hij wil tactisch verzorgd voetbal spelen en daar zijn de Brazilianen het niet mee eens. Om een statement te maken liet hij daarom Ronaldinho, Neymar, Adriano, Pato, etc. al thuis.

Na twee nachten in het luxueuze Formula One hotel en na navraag bij gerenommeerde reisagenten kwamen we er achter dat we boven onze stand aan het leven waren. Snel verkasten we voor een nachtje naar een heel slecht low budget hostel, waar men ons een reisje kon aanbieden voor 10% van de prijs van de eerder genoemde agenten. We besloten naar het eiland Marajo te gaan. Dit is iets groter dan Zwitserland en men verdient er een beetje geld met het houden van buffels. Na 5 uur met boten, busjes en kleinere bootjes kwamen we aan bij een pousada gerund door een Duitser en zijn vrouw. Hij was in Duitsland en zijn vrouw stond op het punt te vertrekken naar de grote stad. Hierdoor eindigden we het weekend alleen in het huis met een andere Duitse jongen, ideaal. Op het eiland was er niet heel veel luxe, maar goed je na een tijdje kom je tot de conclusie dat heel veel luxe ook overbodig is. Zo lang er maar voetbal gekeken kan worden!

Op zaterdag zijn we een dag naar een fazenda geweest, dit is een grote landerij waar men buffels houdt. We hebben er natuurlijk op buffels gereden en heerlijk vlees en kaas gegeten. De landerijen zijn enorm en ze hebben allemaal meer dan 10,000 buffels. Op het eiland schijnen rond de miljoen buffels te leven. Buffelvlees is trouwens heerlijk en kost hier € 3 met rijst etc. Vraag en aanbod.. Verder zijn we nog de jungle in geweest en hebben we natuurlijk op het strand en in hangmatten gelegen. Ik begin langzaam te begrijpen waarom de rest van het land geen belasting wil afdragen naar deze regio, het is echt te warm om te werken.

Zondag was het weer tijd voor een topper: Brazilie - Ivoorkust. Toen we navraag deden waar deze wedstrijd te bekijken, kregen we wat rare antwoorden. Iedereen zei dat het namelijk vrij gevaarlijk was om naar een bar te gaan voor de wedstrijd. Hier zegt iedere local altijd dat alles gevaarlijk is, dus wij waagden het er toch maar op.. Na wat zoeken hadden we een mooi barretje (10 stoelen, 2 tafels, 5 mensen, 1 TV en veel bier) gevonden. Ook hier begon men ineens te vertellen dat het toch maar beter was als zij ons naar huis brachten na de wedstrijd. Het kon namelijk wel eens gevaarlijk worden omdat iedereen zo bezopen is dat er overal gevechten uitbreken, zeker als ze verliezen. Gelukkig zei een van de grote mannen dat hij onze rug had en de kastelein die nog vrij nuchter was wist zelfs de weg naar ons pousada was, geen probleem dus! Na de wedstrijd begon het overigens keihard te regen zoals het dat doen in het REGENwoud en Brazilië won overtuigend, dus een escorte was niet meer nodig..

De volgende dag bij het ontbijt kwam de eigenares weer thuis en een van haar vrienden was commandant van de politie geweest op het eiland. Hij vertelde wat meer over de veiligheidssituatie.. Na zijn vertrek was er een nieuwe baas die zich meer bezig hield met het vullen van zijn zakken en voor zichzelf zorgen. Hierdoor was er een totale anarchie op het eiland met harde muziek 24/7 uit 3 verschillende kanten en een overvol ziekenhuis op elke zaterdag en zondag. Het bleek achteraf dus toch niet zo overdreven te zijn geweest als de boy (staand op de foto hierboven) die ons voor altijd in zijn hart draagt, ons thuisgebracht had.. 

Nog een weekje tot ik al mijn lezers in levende lijven kan ontmoeten, bereid uw kritieken voor tot die tijd. Ik zal ze met liefde ontvangen! 

Buenos Aires

Beste lezers, ik ben inmiddels aan mijn laatste maand begonnen.. Over 4 weken vlieg ik tijdens alle WK gekte terug naar Nederland. Tot die tijd is het dus zaak zo veel mogelijk te doen. Dit weekend ben ik naar Buenos Aires geweest met Douglas en zijn 2 Braziliaanse vrienden. Het plan was om met zijn tweeën te gaan, maar een vriend en een vriendin van hem hadden allebei een relatie beëindigd (niet met elkaar..) en smeekten ons om mee te mogen.. Dit hebben we toen maar toegestaan.

Het vertrek was donderdagmiddag, op de luchthaven zat ook het voetbalteam van Zambia dat blijkbaar geen verplichtingen op het WK heeft. Zij waren op de terugweg uit Chili waar ze met 3-0 van het plaatselijke team, dat wel naar het WK gaat, verloren hadden. Na 3 uur vliegen kwamen we bij het vallen van de avond aan in Buenos Aires. Dit keer had ik als gringo eens geluk: er waren twee rijen bij de immigratie. Eentje was voor mensen uit de regio en telde honderden mensen en de andere voor toeristen uit andere landen, bestond uit mij en 2 andere personen. Uiteindelijk kon ik dus in plaats van in de rij, in de taxfree winkel een half uur wachten op de rest. De stad maakt gelijk indruk, het contrast met alles wat ik hier tot nu heb gezien is enorm. In Brazilië is alles vooral functioneel: lelijke wolkenkrabbers naast elkaar, allemaal in een jaren '80 stijltje. Buenos Aires heeft heel veel mooie oude gebouwen en voelt heel Europees aan. Eén ding is natuurlijk overal hetzelfde: de Zuid-Amerikaanse efficiëntie.. Bij aankomst werd het al gelijk duidelijk, het hostel was namelijk gesitueerd op de zevende verdieping en de elektriciteit deed het niet waardoor we een wenteltrapje op moesten met onze bagage.

 

's Avonds zijn we gaan eten in Palermo waar veel bars en restaurants liggen. In het restaurant/café had men weer een leuk idee, er waren namelijk bordspellen te krijgen. Daarna gingen we naar een club in Puerto Madero, het havengebied waar de upper class zich tegenwoordig ophoudt. Dit gebied is gevuld met gloednieuwe appartementen, het Hilton en parken. Het zou zo in een Europese hoofdstad kunnen liggen.

Na 3 uurtjes slaap ging vrijdag de wekker weer om 9 uur om een rondrit door de stad te gaan maken met een gids die Douglas via-via kende. Hij bracht ons naar wat mooie plekjes in de stad en naar een authentiek café/patisserie. Daarna gingen we naar Lugan, een stadje op een uur rijden van Buenos Aires. Hier ligt onder andere een dierentuin en hier blijkt wat een voordeel Braziliaanse vrienden zijn... We hadden namelijk gehoord dat deze gids kan regelen dat je in de kooi mag met alle dieren. Dat wil zeggen leeuwen, tijgers, olifanten, etc. Ik wist van niks en was al blij met wat kiekjes door de tralies heen, maar op een gegeven moment had onze man Jeff de gids genoeg betaald en geslijmd bij de verzorgers om ons erin te laten. De foto's spreken voor zich denk ik zo, hier kan alles!

Na dit avontuur gingen we huiswaarts door de file met het plan om wat slaap in te halen. In het hostel kwamen we echter een mannetje tegen dat we de avond van tevoren op straat hadden gezien. Hij kon ons wel even ophooken met wat gratis kaartjes voor een club die avond. Naja, dan zeg je geen nee en dan slaap je gewoon weer 4 uurtjes.. De volgende dag was er tijd om te shoppen en dat is leuk in Argentinië aangezien het land al sinds 2001 in crisis is en de peso daardoor niks waard is.. Sneakers kosten zo ongeveer 40 euro. Ook viel me op dat het Nederlands elftal populair is hier, in iedere etalage stond ons prachtige shirt! Ik begin er zelfs persoonlijk vertrouwen in te krijgen. Heb ongelooflijk zin in het WK volgende week, het hele land gaat hier plat.. Zaterdagavond heb ik het maar eens rustig aan gedaan na die 2 nachten, dat wil zeggen om 12 uur uit eten, half 2 terug en om 3 uur naar bed.. Het leven komt hier inderdaad vrij laat op gang..

Zondag was alweer onze laatste dag, dus gingen we snel op pad richting La Boca. Dit is een oude Italiaanse wijk, waar ook het stadion van Boca Juniors, La Bombonera, ligt. Verder is er el Caminito, een straat met kleurrijke restaurants en veel tango clubs. Dit gedeelte van Buenos Aires is het meest toeristisch. Douglas en ik vlogen weer terug om 6 uur dus rond 3 uur vertrokken we richting vliegveld. In de taxi kwamen we er echter achter dat onze vlucht pas om 8 uur was... Gelukkig was de taxi chauffeur zo behulpzaam om ons voor een paar honderd peso's op een tour door de stad te nemen voor die 2 uur. Toen zijn we door Puerto Madero gereden, vooral overdag is het heel indrukwekkend om deze wijk te zien. Het contrast met de rest van heel Zuid-Amerika is gigantisch en misschien wordt het ooit overal nog wel eens zo geavanceerd. We zagen nu in de parken de rich en famous genieten van een najaarszonnetje en volgens onze chauffeur kom je daar alleen in met American Express of Visa haha.. Tenslotte nam hij ons nog even mee naar het trainingscomplex van de nationale ploeg. Helaas zijn de heren al afgereisd naar Zuid Afrika maar toch was het leuk om te zien. Hij vertelde ons ook dat het onmogelijk was om een vlucht te halen op de dag dat ze vertrokken omdat de hele snelweg vol stond met mensen die een foto wilden nemen van de bus. Zeer gepassioneerde mensen hier..

Gisteren ben ik tenslotte nog eens naar een voetbalwedstrijd geweest: Palmeiras tegen Flamengo uit Rio. Uitslag: 0-1 door Vagner Love. Adriano was grote afwezige, blijkbaar is hij terug naar de favela omdat hij zijn vrienden miste en weer bij hen wilt wonen.. Rare jongen. De wedstrijd was in het stadion van Corinthians en dit ligt gewoon in een woonwijk, je steekt de straat over en je bent in er. Eigenaardig is dat er dus ook gewoon auto's en bussen rijden door deze straat. Na de wedstrijd kwam er dus een bus met Flamengo fans langs de uitgang van de Palmeiras fans gereden, die begonnen als gekken naar de bus te rennen en er tegenaan te springen. Overigens zonder resultaat.

Maandag is mijn laatste week van school begonnen, volgende week toetsen en daarna in het weekend stappen Philipp en ik op het vliegtuig naar Brasilia, de hoofdstad. Hier blijven we 2 dagen en daarna gaan we naar Belem, dit is de enige plek ter wereld waar het tropisch regenwoud de oceaan bereikt. Dus we gaan de jungle in!